راه‌های ارتباطی خشکی در دوره هخامنشی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دانشگاه لرستان- گروه تاریخ

چکیده

با شکل‌گیری شاهنشاهی هخامنشی (559 تا 331 ق.م)، مناطق وسیعی با مردمان و آداب و سنن مختلف تحت فرمان ایران قرار گرفتند. اداره این مناطق مختلف نیازمند راه‌های ارتباطی مجهز و فراوانی بود تا دسترسی به همه قلمرو شاهنشاهی را آسان کند. به دنبال تثبیت اوضاع داخلی و برای دستیابی به این هدف، هخامنشیان راه‌های پیشین را بازسازی و راه‌های جدیدی نیز تأسیس کردند. با احداث پل‌های موقتی و دائمی، رودخانه‌ها و تنگه‌ها را نیز آماده عبور و مرور کردند. آن‌ها برای رفاه حال مسافران، در این راه‌ها ایستگاه‌های متعددی بنا کردند که در آن‌ها غذا، آب، اسب و امکانات دیگری فراهم شده بود تا مسافران خسته را به‌واسطه این امکانات تسکین دهند. در این راه‌ها، افراد نظامی نیز حضور داشتند تا امنیت عبور و مرور را فراهم کنند. راه‌های اصلی که به جاده‌های شاهی معروف بودند، تمامی پایتخت‌ها و مراکز مهم شاهنشاهی را به هم وصل می‌کردند. راه‌های فرعی بسیاری نیز وجود داشت که ارتباط دیگر مناطق را با مراکز اصلی برقرار می‌کرد. در این پژوهش سعی شده‌است تا با استفاده از اطلاعات دست اول و با بهره‌گیری از روش توصیفی‌تحلیلی، شبکه راه‌های دوره هخامنشی ترسیم و بازیابی شده و نحوه تعمیر و نگهداری آن‌ها بیان شود. 

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Dry communication roads in the Achaemenid period

نویسنده [English]

  • sahmeddin khazaee
استان لرستان- شهرستان خرم آباد- دانشگاه لرستان- گروه تاریخ
چکیده [English]

With the formation of the Achaemenid Empire (559-331 BC) large areas with different peoples and traditions were under the command of Iran. Manage these different areas require a lot of Equipped communication roads to facilitate access to all areas of the Empire. Following the stabilization of the internal situation and to achieve this goal, Achaemenid rebuilt the foemer roads and established new ways too.Rivers and straits can be passed on with the construction of temporary and permanent bridges.They are built in this ways numerous stations for the convenience of passengers, where food, water, horses and other facilities provided to passengers because they relieve tired.In this ways military personnels were present to provide traffic safety.The main roads was known as the king's Road, was connected to each other all the capitals and important centers of the Empire.There were many secondary roads that were established connect between the other areas and  the main centers.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Achaemenids
  • Darius
  • king's road
  • roads
  • bridges
. احتشام، مرتضی، (۲۵۳۵)، ایران در زمان هخامنشیان، تهران: شرکت سهامی کتابهای جیبی.
. اومستد، آلبرت تن آیک، (۱۳۸۳)، تاریخ شاهنشاهی هخامنشی، ترجمه محمد مقدم، چ3، تهران: علمی و فرهنگی.
. بروسیوس، ماریا، (۱۳۸۷)، تمدن درخشان ایرانیان، ترجمه محمود طلوعی، تهران: دانشگاه تهران.
. بریان، پی‌یر، (۱۳۷۹)، تاریخ امپراتوری هخامنشیان از کورش تا اسکندر، ترجمۀ مهدی سمسار، ۲ج، چ3، تهران: زریاب.
. پیرنیا (مشیرالدوله)، حسن، (۱۳۸۱)، ایران باستان، ج۱ و ۲، چ8، تهران: دنیای کتاب.
. پیرنیا، محمدکریم و کرامت‌الله افسر، (۱۳۷۰)، راه و رباط، چ2، تهران: سازمان میراث فرهنگی کشور و آرمین.
. خاراکسی، ایزیدور، (۱۳۹۲)، منزلگاه‌های اشکانی، ترجمه علی‌اصغر میرزایی، تهران: ماهی.
. داندامایف، محمد ع، (۱۳۶۶)، تاریخ سیاسی و اقتصادی هخامنشیان، ترجمه میرکمال نبی‌پور، چ2، تهران: گستره.
. دیولافوا، ژان، (۱۳۶۱)، سفرنامۀ دیولافوا، ترجمه علی‌محمد فره‌وشی، چ2، تهران: کتابفروشی خیام.
. کتاب مقدس عهد عتیق، (۱۹۵۴)، دارالسلطنه لندن: بریتیش و فورِن بَیبل سوسایِتی.
. کتاب‌هایی از عهد عتیق (کتاب‌های قانونی ثانی) براساس کتاب مقدس اورشلیم (۱۳۸۲)، ترجمه پرویز سیار، تهران: نی.
. کریمی، بهمن، (۱۳۲۹)، راه‌های باستانی و پایتخت‌های قدیمی ایران، بی‌جا: بی‌نا.
. کوک، جان مانوئل، (۱۳۸۸)، شاهنشاهی هخامنشی، ترجمه مرتضی ثاقب‌فر، چ4، تهران: ققنوس.
. گیرشمن، رومن، (۱۳۳۶)، ایران از آغاز تا اسلام، ترجمه محمد معین، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
. ------ ---، (۱۳۷۱)، هنر ایران در دوران ماد و هخامنشی، ترجمه دکتر عیسی بهنام، تهران: علمی و فرهنگی.
. واندنبرگ، لوئی، (۱۳۴۵)، باستان‌شناسی ایران باستان، ترجمه دکتر عیسی بهنام، تهران: دانشگاه تهران.
 
ب. مقاله
. ارفعی، عبدالمجید، (۱۳۷۰)، «شاهراه تخت‌جمشید- شوش، برداشتی از گل‌نبشته‌های باروی تخت‌جمشید»، در: قافله‌سالار سخن خانلری، تهران: البرز.
. اسدپور، حمید و عارف اسحاقی، (۱۳۹۳)، «اهمیت جغرافیای ممسنی و نقش تمدنی آن در کرانه‌های خلیج‌فارس»، تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی، س۴، ش۱۷، ص 115 تا ۱۴۴.